Οι Γ. πραγματικά έκανα επιφανειακή σκλήρυνση στον χάλυβα των αρμάτων. Με τις μεθόδους επανανθρακώσεως ή ανοπτήσεως επιτυγχάνεται σκλήρυνση βάθους μερικών δεκάτων χιλιοστού της επιφανείας του χάλυβα. Κατ' αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ελαστικότητα του χάλυβα, εφ' όσον αυτός περιέχει τα απαραίτητα άλλα μέταλλα που απαιτούνται για έκαστη χρήση, αλλά και αντοχή σε άσκηση μεγάλων και ξαφνικών πιέσεων στην επιφάνειά του. Η διαδικασία αυτή δεν έχει καμμία επίπτωση στην διαμόρφωση της επιφάνειας του χάλυβα. Απ' τις υψικαμίνους παράγονται φύλλα ( ελάσματα) χάλυβα, τα οποία μορφώνονται και κόβονται από μεγάλες υδραυλικές συνήθως πρέσσες. Οι επιφάνειες των ούτως παραγομένων ελασμάτων είναι λεία. Τα προβλήματα της μη λείας-άγριας επιφάνειας απαντώνται σε διάπυρο μετάλλευμα που χύνεται σε καλούπια ( λόγω φθοράς κατά την παραγωγή ή λόγω μη επιμελούς κατασκευής των).
Στην αρχή του Β'Π.Π. υπήρχαν άρματα με πήγματα και πύργους χυτούς ( πήγμα πρώιμων Sherman,πύργος Τ34 κλπ). Η χυτή κατασκευή προσφέρει μεγαλύτερη αντοχή σε υποδοχές βλημάτων κινητικής ενέργειας. Αργότερα λόγω κόστους και ταχύτητος στην παραγωγή επικράτησαν οι συγκολλήσεις, κυρίως ή το βίδωμα των απαρτίων.
Γι' αυτόν τον λόγο έχουμε ασπίδια πυροβόλων αρμάτων με μη λεία επιφάνεια. Γι' αυτόν επίσης τον λόγο ο χυτός ( στα περισσότερα εργοστάσια) πύργος του Τ 34 είχε άγρια υφή, ενώ οι επιφάνειες του πήγματος ( που ήταν από κανονικά ελάσματα) ήταν λείες.
