Εντάξει, δεν θα πολιτικολογήσω, απλά θα σας πω μία ιστορία η οποία μοιάζει απίστευτη και που ίσως δεν ξέρετε.
Το 1950 πρόεδρος της Γουατεμάλας εκλέγεται ο Jacobo Árbenz Guzmán, πρώην αξιωματικό του Στρατού με τριπλάσιους ψήφους από τον επόμενο υποψήφιο. Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του δηλώνει πως θα μετατρέψει "a backward country with a predominantly feudal economy into a modern capitalist state". Μεγάλα όνειρα μιας και έχει μόλις αναλάβει μία χώρα πάμπτωχη, με απίστευτα ποσοστά αναλφαβητισμού και μέσο βιοτικό επίπεδο λίγο πιο πάνω από αυτό των ιθαγενών στις ζούγκλες του Αμαζονίου. Η οικονομία είναι στη συντριπτική της πλειψοφία γεωργική και χάρη σε μία σειρά σκανδαλωδών συμβάσεων προηγουμένων δικτατοριών το 42% της καλλιεργήσιμης γης ανοίκει στην αμερικανικών συμφερόντων εταιρεία UFC (United Fruit Company). H UFC χρησιμοποιεί τους εξαθλιωμένους χωρικούς στα χωράφια της δίνοντας μισθούς πείνας. Ταυτόχρονα διατηρεί περίπου το 50% των εκτάσεων που κατέχει ακαλλιέργητο για την περίπτωση που αυξηθεί η ζήτηση των προϊόντων της. Ο Árbenz σύντομα θα καταλάβει πως κανενός είδους πρόοδος δε μπορεί να επιτευχθεί αν οι πολίτες της χώρας τους δε βρεθούν με περίσσεια χρημάτων (σας ακούγεται γνωστό;...) αλλά το 95% των πολιτών το μόνο που ξέρει να κάνει είναι γεωργικές εργασίες και γη απλά δεν υπάρχει. Το 2% του πληθυσμού κατέχει το 72% της καλλιεργήσιμης γης και από αυτό το ποσοστό μόνο το 32% εκμεταλλεύεται. Και τότε του έρχεται η μεγάλη και μοιραία ιδέα. Στις 27/07/1952 περνάει ο νόμος περί Αγροτικής Επανασχεδίασης (Decreto Número 900 El Congreso De La República De Guatemala) σύμφωνα με τον οποίο η γη η οποία δεν τύγχανε εκμετάλλευσης θα δινόταν σε χωρικούς και οι κάτοχοι θα έπαιρναν την αξία της σε κρατικά ομόλογα.
Και εδώ άρχισε το θέμα να περιπλέκεται. Σύμφωνα με το νόμο αυτόν η Γουατεμάλα «παίρνει» 947 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης από την UFC και πληρώνει το αντίτιμο. Πόσο ήταν το αντίτιμο; Οσο δήλωνε στις ετήσιες φορολογικές δηλώσεις της η UFC πως αξίζει η γη αυτή, 627,572USD. Σατανική κίνηση! Η UFC βρίσκεται σε αδιέξοδο, αν απαιτήσει μεγαλύτερο ποσό θα πρέπει να παραδεχτεί πως για χρόνια τελούσε εκ προθέσεως σημαντική φοροδιαφυγή και να δεχτεί τα σχετικά πρόστιμα, αν δεχθεί τη συμφωνία χάνει τη γη της (που σε πραγματικές τιμές άξιζε περίπου 15,000,000USD) για ψίχουλα. Tην ίδια στιγμή η εφαρμογή του νόμου έχει θετικότατες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας και μάλιστα στις αρχές του 1954 η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Γουατεμάλα αναφέρει πως «A preliminary analysis of the President's report left little doubt, as long as coffee prices are at their present high level, that the Guatemalan economy was basically prosperous.». Αλλά η UFC χάνει λεφτά... και αποφασίζει να δράσει.
Προσέξτε τώρα. Είμαστε στο 1953, ο ψυχρός πόλεμος καλά κρατεί, η House Committee on Un-American Activities του γερουσιαστή Joseph McCarthy καταστρέφει ζωές και υπολήψεις βασισμένη σε απλές υποψίες ή ακόμα και αερολογίες και ο φόβος του κομμουνισμού έχει καταλάβει την αμερικανική κοινωνία. Τι πιο εύκολο λοιπόν, για να βγάλεις κάποιον από το δρόμο σου, από το να πείσεις τις αρχές πως είναι κομμουνιστής. Δε χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα, ρίχνεις τις φήμες, φροντίζεις να είναι πιστευτές και αφήνεις την παράνοια να αναλάβει τα υπόλοιπα. Φυσικά η UFC δε θα αφήσει τίποτα στην τύχη και θα χρηματοδοτήσει του καλύτερους για να πείσει πως ο Árbenz σκοπό έχει την εγκαθίδρυση ενός κομμουνιστικού κράτους κυριολεκτικά μπροστά στα μούτρα των ΗΠΑ. Οι δικτατορίσκοι των γειτονικών κρατών θα εκφράσουν και αυτοί τους φόβους τους σκεπτόμενοι πως και οι δικοί τους ρακένδυτοι χωρικοί θα ζητήσουν ανάλογες ρυθμίσεις, ο US Secretary of State John Foster Dulles αλλά και ο αδερφός του που τυγχάνει να είναι Διευθυντής της CIA θα αρχίσουν να πιέζουν για ανάληψη δράσης τον πρόεδρο Eisenhower και τελικά η απόφαση θα παρθεί και η ετυμηγορία θα βγεί: ο Árbenz είναι κομμουνιστής, οι ενέργειές του είναι αποτέλεσμα εντολών από την ΕΣΣΔ και πρέπει να ληφθούν μέτρα για το πρόβλημα αυτό. Τώρα το ότι οι αδερφοί Dulles ήταν μεγαλομέτοχοι της UFC δεν πείραξε κανέναν... Εδώ να πούμε πως στις ΗΠΑ υπήρχε κάποια ανησυχία για τις πράξεις του Árbenz και το θέμα εξεταζόταν με προσοχή, ήταν όμως ο οχετός μαύρης προπαγάνδας της UFC που έθεσε σε κίνηση τις εξελίξεις.
Για να μη μακρυγορούμε, στα πλαίσια της επιχείρισης PBSuccess, που σκοπό είχε την εκδίωξη με κάθε μέσο του Árbenz από την εξουσία, στις 18/06/1954 ο Στρατός της Ελευθερίας (Ejército de liberación) του Colonelo Castillo Armas, δύναμης 480 ανδρών, θα περάσει από τις βάσεις του στην Honduras στο έδαφος της Γουατεμάλας ξεκινώντας την εισβολή. Τα πάντα είχαν χρηματοδοτηθεί, σχεδιαστεί και οργανωθεί από τη CIA. Μέχρι τις 27/06/1954 οι εισβολείς έχουν φάει πολύ ξύλο και όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά για την επιχείρηση PBSuccess αλλά εκείνο το πρωι ένα P-38M με πιλότο κάποιον μισθοφόρο της CIA θα πλήξει με δύο napalm το βρετανικών συμφερόντων εμπορικό πλοίο SS Springfjord. H προπαγάνδα της CIA για μέρες άφηνει φήμες ακόμα και για αμερικανική επέμβαση, οι αξιωματικοί του στρατού της Γουατεμάλας θα θορυβηθούν τα μέγιστα και τελικά ο Árbenz θα παραιτηθεί εκείνο το απόγευμα. Η επιχείριση PBSuccess στέφθηκε με επιτυχία. Για τον ταλαίπωρο λαό της Γουατεμάλας σήμαινε μία σειρά τυρρανικών καθεστώτων και ένα εμφύλιο που θα κρατήσει από το 1960 μέχρι το 1996 και θα κοστίσει από 100,000 μέχρι 250,000 ζωές, ανάλογα με το ποια πηγή πιστεύεται. Και η UFC; Φυσικά ήταν η μεγάλη κερδισμένη στην υπόθεση που είχε η ίδια υποδαυλίσει. Αλλά τι απέγινε τελικά η UFC; Λοιπόν, μπανάνες Chiquita αγοράζετε; Τώρα λοιπόν ξέρετε και τι απέγινε η UFC…
Οπως είδαμε παραπάνω η CIA είχε φροντίσει και την αεροπορική υποστήριξη του Ejército de liberación. Αρκετά P-47 και P-38 αφαιρέθηκαν από διάφορες μονάδες της εθνοφρουράς, «αποστειρώθηκαν» έτσι ώστε να μη μπορεί να γίνει αντιληπτός ο προηγούμενος χρήστης τους και δόθηκαν σε μισθοφόρους πιλότους. Φωτογραφίες υπάρχουν ελάχιστες και σε μία από αυτές φαίνονται μερικά P-47 με κάποια P-38 στο βάθος. Το P-38M που χτύπησε το SS Springfjord πιθανότατα κατέληje στην Fuerza Aérea Hondureña από όπου και υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες. Αποφάσισα να φιάξω ένα γενικό και ανώνυμο P-38L όπως θα πρέπει να ήταν τα αεροσκάφη που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση PBSuccess χρησιμοποιώντας του νέο P-38L της Hobby Boss.
Μικρή πρόοδος μέχρι τώρα, έτοιμο το cockpit, τρύπημα τα όπλα και όλα να εφαρμόζουν πολύ καλά και γεωμετρικά σωστά, πράγμα άκρως απαραίτητο για μοντέλο του P-38.
H συνέχεια ελπίζω σύντομα.
