Ιπτάμενη μπανάνα! Ατσούμπαλο σχήμα, κακάσχημο αλλά αξιόπιστο και σκληροτράχηλο, το ελικόπτερο αυτό θα δεί πολύ δράση στις μέρες του. Αρχικά στην Αλγερία η Aviation Légère de l'Armée de Terre θα το χρησιμοποιήσει σαν μεταφορικό και μετά, στην προσπάθεια των γάλλων να βρούν αξιόπιστη εναέρια υποστήριξη, θα το μετατρέψει σε επιθετικό, οπλισμένο με ρουκέτες, πολυβόλα των 0.50in ακόμα και MG151/20 από τα απομεινάρια του ΒΠΠ!!! Οι γάλλοι θα εντυπωσιαστούν από τις δυνατότητες, την αξιοπιστία και τις επιβιωσιμότητα του τύπου και θα περάσουν την εμπειρία τους στους αμερικανούς. Ο τύπος θα πετύχει μία σημαντική πρωτιά όταν στις 24/08/1954, με χρήση εναερίου ανεφοδιασμού (!) θα επιτύχει να διασχίσει τις ΗΠΑ χωρίς στάση. Στο Vietnam θα πάει από το Δεκέμβριο του 1961 και μάλιστα η κατάρριψη ενός τον Ιούλιο του 1962 θα ανοίξει τον κατάλογο των απωλειών των ΗΠΑ σε προσωπικό. Η έλευση των CH-47 το 1965 θα σημάνει και την αποχώρηση του τύπου από την πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων.
Χρέπι-χρέπι τον καημό μου, τον μετράω και πονώ... Τι να γίνει, με το αντίστοιχο κιτ της Italeri να είναι στην καλύτερη περίπτωση δυσεύρετο, το μόνο που μένει είναι το Hobbycraft. Αλλά από ποιότητα πάει κόντρα την Eastern Express στα ίσια. Να μη σας πω πως της ρίχνει
Φυσικά σε ξεγελάει. Κάνεις μία δοκιμή, βλέπεις το πάνω μέρος εντάξει, αρχίζεις και ελπίζεις μέχρι που να δεις από κάτω και να σε πιάσουν τα κλάματα...
Αλλά τι να γίνει, a la guerre comme a la guerre που λένε και οι γάλλοι, έχουμε δει και χειρότερα, θα το παλέψουμε. Δεν θα γίνουν πολλά πολλά, ίσα να θυμίζει Η-21. Αρχικά προσθέθηκε κάποια υποτυπώδης λεπτομέρεια για να έχει να δει κάποιος κάτι αν αποφασίσει να ρίξει μία ματιά μέσα από τις οπής εξαγωγής του αέρα ψύξης του κινητήρα. Απάτη σίγουρα, απλά με ένα zinc chromate green και λίγο wash να δίνετε η εντύπωση μιας κάποιας δομής εκεί μέσα.
Σειρά τώρα έχει το κυριότερο ίσως μειονέκτημα του κιτ, οι γρίλλιες εισαγωγής αέρα για την ψήξη του Wright R-1820-103 Cyclone 9. To ανάγλυφο κατασκεύασμα δεν πείθει κανέναν, οπότε...
...σφάξιμο και...
...πλαίσιο από evergreen και σίτα από τσάϊ Lipton (από μία παλιά και πολύ καλή πρόταση του Stavros). Τώρα θα καταπιαστώ με το cockpit, ή μάλλον, την έλλειψη αυτού. Τα Η-21 συνήθως στο Vietnam επιχειρούσαν χωρίς τις πλαϊνές πόρτες, αλλά η πλήρης απουσία εσωτερικού δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες. Και οι ιδέες/προτάσεις για σκρατσιές να λείπουν παρακαλώ, έχω ευαίσθητα νεύρα
