Τέλος. Επιτέλους, γιατί φλέρταρε με την εκτόξευση... Πήγα να το φωτογραφίσω με μπλε υπόβαθρο και το έχασα και μετά από δοκιμές κατέληξα σε άσπρο χαρτί κουζίνας. Μπορείτε να μου τα χώσετε ελεύθερα ΚΑΙ για την ποιότητα των φωτογραφιών και για όλα τα υπόλοιπα.
Το μοντέλο από κατασκευής έχει λάθη και ελλείψεις. Σα να μην του έφταναν αυτά, ήρθα και εγώ να προσθέσω την πλήρη άγνοιά μου σχετικά με το συγκεκριμένο αεροσκάφος και να τα κάνω (ξανά) μαντάρα. Απαριθμώ:
- Τα σκέλη προσγείωσης και οι φωλεές πρέπει να είναι γκρι-μπλε (Humbrol 127) και όχι άσπρα.
- Η κεραία VHF στο πίσω μέρος έχει μπει αριστερά ενώ πρέπει να μπει δεξιά.
- Το μέσα μέρος του αεροφρένου πρέπει να είναι extra dark sea grey (edsg για συντομία) και όχι άσπρο. Η φωλιά που φαίνεται είναι άσπρη (έκανα και κάτι σωστό).
- Η κεραία TACAN στο εμπρός κάτω μέρος είναι λάθος, έπρεπε να είναι πιο μικρή, μάλλον κόλλησα στη θέση της κάποια σπό τις VHF που περίσσευαν.
- Οι AIM-9L τελικά ήταν γκρι-μπλε (Humbrol 127), ιδού και φωτογραφία από ένα GR.3 στο San Carlos όπου καθαρά φαίνεται το χρώμα του AIM-9L.
Προσωπικά την πάτησα από την παρακάτω φωτογραφία όπου το αεροσκάφος που εκτελεί χρέη CAP έχει λευκούς AIM-9. Αλλά η φωτογραφία αυτή είναι από το κατάστρωμα του Atlantic Conveyor όπου τα Sea Harriers έφεραν AIM-9G, που είναι άσπροι
- Τα blow in panels στα πλαϊνά των εισαγωγών του κινητήρα είναι τοποθετημένα το πάνω κάτω. Κανονικά ανοίγουν από πάνω προς τα κάτω και όχι όπως τα έχω βάλει εγώ (ο βλαξ). Πάντως από δοκιμές που είχα κάνει, ΟΠΩΣ και να τα βάλετε, ετοιμαστείτε για τρελλό στοκάρισμα και τρίψιμο.
- Τα 30άρια Aden από κάτω έπρεπε να είναι dark green και όχι edsg. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος τα είχε δανειστεί από ένα Harrier GR.3 της RAF. Οι οδηγίες τα δείχνουν σωστά, εγώ είμαι τούβλο!
Και φυσικά αν κάποιος που ξέρει το ψάξει σίγουρα θα βρει δεκάδες άλλες παρασπονδίες. Τέλος πάντων, απλά να ξερετε και να μην το λέβετε υπ' όψη σας αν θέλετε να φιάξετε το δικό σας Sea Harrier.
Τώρα (όχι που θα γλυτώνατε) μία άγνωστη πτυχή, και ταυτόχρονα μία ακόμα πρωτιά, της επιχείρησης Corporate. Οταν αποφασίστηκε να φορτωθούν τα Harrier GR.3 της RAF πάνω στα αεροπλανοφόρα, προέκυψε ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Το σύστημα ναυτιλίας των GR.3 απαιτούσε ρύθμιση σε σταθερή πλατφόρμα, κάτι όχι δύσκολο σε κανονικές συνθήκες μιας και το αεροσκάφος επιχειρεί από βάσεις εδάφους. Τα Sea Harrier έχοντας αδρανειακό σύστημα πλοήγησης δεν είχαν ανάλογο πρόβλημα. Η Ferranti σε χρόνο ρεκόρ ανέπτυξε το FINRAE (Ferranti IΝertial Rapid Alignment Equipment), μία βάση με ρόδες η οποία περιείχε ένα αδρανειακό σύστημα πλοήγησης FIN 1064, "κλεμένο" από κάποιο Jaguar. Το θέμα είναι πως τα FINRAE φορτώθηκαν στα πλοία και ο στόλος έφυγε για τον Ν. Ατλαντικό ΧΩΡΙΣ το σχετικό λογισμικό να είναι έτοιμο. Μόλις το λογισμικό ετοιμάστηκε, στάλθηκε στα πλοία μέσω δορυφορικής ζεύξης στην πρώτη ανάλογη χρήση δορυφορικών επιοινωνιών. Παρακάτω η μοναδική φωτογραφίς του FINRAE που έχω στη διάθεσή μου.