Το μοντέλο.
Ολα άρχισαν όταν στις αρχές του 2003 είδα στο internet ένα Corsair του David Aungst με την παραλλαγή αυτή. Οπως ήταν φυσικό για ενα μοντέλο του David Aungst, το αποτέλεσμα ήταν ένα χάρμα οφθαλμών. Και φυσικά ήθελα και εγώ ένα τέτοιο! Δεν θα σας πω πόσες φορές διάβασα το άρθρο και πόσες φορές δεν έφτιαξα την όλη διαδικασία κατασκευής στο μυαλό μου... Αγοράστηκε νέος αερογράφος, ο Graphotec, γιατί ο αγνώστου πατρός και μητρός που είχα ως τότε δεν ήταν για τέτοια, αγοράστηκε και το Corsair της Academy και βούτηξα με το κεφάλι.
Σας έχει τύχει μοντέλο όπου όλα πήγαν καλά και όπου η σιγουριά ότι θα βγει κάτι καλό υπήρχε από την πρώτη στιγμή; Αυτό λοιπόν ήταν ένα τέτοιο μοντέλο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάψω τον πίνακα οργάνων (μαύρο και μετά dry brush). Με τον που τον είδα έτοιμο ήμουν ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος οτι όλα θα πηγαιναν κατ' ευχήν.
Το κιτ βοήθησε σημαντικά στην όλη διαδικασία. Ηταν πολύ καλό και δεν απαίτησε πουθενά στόκο ενώ η εφαρμογή ήταν κορυφαία σε όλα τα σημεία. Ενα μειονέκτημα είναι οι ρηχές φωλιές για το σύστημα προσγείωσης. Η συναρμολόγηση τέλειωσε χρόνο ρεκόρ και άρχισε το βάψιμο.
Εδώ αποφασίστηκε να γίνει η παραλλαγή free hand γιατί έκρινα αδύνατο να μασκάρω τέτοια πολύπλοκα σχέδια, άσε που έπρεπε να πετύχω και soft edge μεταξύ των χρωμάτων. Λαμβάνοντας υπ' όψη οτι τα αεροσκάφη αυτά βάφτηκαν με ότι μπογιά υπήρχε διαθέσιμη αποφάσισα να μην ακολουθήσω τις ομολογουμένως αναλυτικές οδηγίες του David Aungst και να αποφασίσω τα δικά μου χρώματα. Αρχικά λοιπόν περάστηκε ένα άσπρο Humbrol 34, μετά το κίτρινο Humbrol 154 και μετά ακολουθήθηκε για πρώτη φορά η διαδικασία βαφής που θα ακολουθούσα πλέον από τότε. Παρκετίνη, μακάρισμα τα κίτρινα, βάψιμο το κάτω μέρος με Tamiya XF12 (IJN gray
), παρκετίνη, μασκάρισμα και μετά με την σειρά:
Humbrol 93 desert yellow
Humbrol 80 grass green
Humbrol 30 dark green
Humbrol 91 bkacκ green
με παρκετίνη ενδιάμεσα και χρόνο 24 ώρες για στέγνωμα. Ευτυχώς ο νέος τότε Graphotec τα πήγε πολύ καλά στο free hand με πίεση 10-12 psi και αραίωση στο χρώμα 2:1 (white spirit:χρώμα). Ακολούθησε wash με μαύρο, ελαφρή chipping με Humbrol 27003 polished aluminium (λάθος, αν το ξαναέκανα θα χρησιμοποιούσα Humbrol 56 όπως έκανα από τότε και πέρα), σήματα από μία ξεχασμένη καρτέλα με παλιά ελληνικά σήματα (
), μασκάρισμα και βάψιμο οι αντιολισθητικές επιφάνειες στις πτέρυγες, κόλλημα του FAS στη δεξιά πτέρυγα με λευκά letraset, post shading με gkontog smoke (Taniya XF1 black με 95% οινόπνευμα) και τέλος όλο το μοντέλο περάστηκε ένα πολύ αραιωμένο Humbrol 93 desert yellow για να δείξει τη σκόνη και την ταλαιπωρία που υπέστησαν τα αεροσκάφη αυτά και να βοηθήσει στο blending των χρωμάτων. Δύο χέρια βερνίκι Humbrol matt και αυτό ήταν.
Ο θύτης και το θύμα
Το μοντέλο σαν αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ αν και τελικά όπως είναι φυσικό απέχει πολύ από αυτό του David Aungst. Τέλος πάντων, μου χάρισε μία στιγμή μοντελιστικής υπερηφάνιας κερδίζοντας το 1ο βραβείο στην κατηγορία του στην έκθεση του 2003.
Λοιπόν, τέλος τα λόγια! Συνάδελφοι τη γνώμη σας...
