Πέρασαν πάνω από δύο χρόνια από το τελευταίο μου ποστ και παρόλο τις δυσκολίες που είχαμε τα δύσκολα χρόνια του lockdown καταφέραμε φαίνεται να τις ξεπεράσουμε και να επανέλθουμε σε κάπως φυσιολογικούς ρυθμούς. Τώρα μας προέκυψε και ένας νέος πόλεμος με ότι κακό συνεπάγεται για εμάς αλλά ας ευχόμαστε να το ξεπεράσουμε όσο πιο ήπια γίνεται και αυτό.
Αυτό το διάστημα κάποιοι μπορεί να αύξησαν λόγω ελεύθερου χρόνου την μοντελιστική τους "παραγωγή", εγώ αντίθετα, η διάθεσή μου για μοντελισμό μειώθηκε στο ελάχιστο με όλο αυτό το αρνητικό κλίμα και τον εγκλεισμό που υπήρχε.
Ελάχιστο όμως δεν σημαίνει και καθόλου, είχα ένα αρκετά παλιό αλλά εξαιρετικό κιτ της Τamiya από τις πρώτες απόπειρες μου κατά την επάνοδό μου στο χόμπυ, περίπου είκοσι χρόνια πίσω, να έχει πρόχειρα φτιαχτεί και να φυλάσεται μέχρι τώρα στο κουτί του περιμένοντας την ανακατασκευή του. Με τα χρόνια να περνάνε και συγκεντρώνοντας κάποια βελτιωτικά - αξεσουάρ τελικά φαίνεται ότι ήρθε η ώρα του.









Οι ερπύστριες απο την AVF (λάθος επιλογή, το υλικό θα γράψω γιαυτό πιο κάτω) το Exhaust cover της Eduard καθώς και τα συρματόσχοινα της Aber δεν χρησιμοποιήθηκαν αλλά έγινε χρήση άλλων στη διάρκεια της ανακατασκευής από την Eureka τα συρματόσχοινα και την 3D Microcosmos για το Exhaust cover όσο και τον οπλισμό για την συγκεκριμένη έκδοση που θα γίνει. Χρώματα απο την σειρά Real Colors της ΑΚ.
Και μια που είπαμε έκδοση το άρμα μας θα γίνει με βάση μια πολύ γνωστή φωτογραφία στο διαδίκτυο από την 13th Marine Expeditionary Unit (MEU) στο Ιράκ το 2003

Το ξέρω ότι το συγκεκριμένο μοντέλο που έχω δεν είναι απόλυτα ακριβές, καπνογόνα, κλιματισμός, καλάθι πυργίσκου κ.α. είναι διαφορετικά αλλά θα προσπαθήσω να το φέρω όσο είναι δυνατόν πιο κοντά στο πραγματικό, δεν στοχεύω στην ακρίβεια για το συγκεκριμένο μοντέλο αλλά στον ρεαλισμό, ελπίζω να τα καταφέρω.
Ύστερα από ένα μπάνιο λίγων ημερών στην χλωρίνη μπορώ να ξεκινήσω το reset







συνεχίζεται...