Ευχαριστώ πολύ Περικλή! Σχετικά με την ερώτησή σου, δεν ξέρω. Παραθέτω ωστόσο το σχετικό λήμμα της ιταλικής wikipedia για πιο πολλές πληροφορίες:
Το Fiat 806 Spinto Corsa, γνωστό επίσης ως Fiat 806 Grand Prix ή Fiat 806/406, ήταν ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από την εταιρεία με έδρα το Τορίνο το 1927, και αντιπροσωπεύει το πρώτο μονοθέσιο Grand Prix που κατασκευάστηκε ποτέ. Για τη Fiat ήταν και το τελευταίο.
Το 1923 η πειστική ικανότητα του Enzo Ferrari, τότε οδηγού και ανθρώπου για όλες τις δουλειές στην Alfa Corse, είχε αρπάξει τον Vittorio Jano και το τεχνικό περιβάλλον του από τη Fiat, για να τον φέρει στην Alfa Romeo. Μετά την ηχηρή ήττα στο Grand Prix της Λυών του 1924 και νιώθοντας προδομένος, ο Giovanni Agnelli πήρε μια από τις παρορμητικές του αποφάσεις: απέσυρε την αγωνιστική ομάδα της Fiat από τους αγώνες Grand Prix και ανέστειλε την κατασκευή του νέου αγωνιστικού αυτοκινήτου, που είχε σχεδιαστεί από τους νεαρούς μηχανικούς Tranquillo Zerbi και Alberto Massimino.
Η επιλογή όμως αυτή ευνόησε την Alfa Romeo η οποία, ελλείψει αντιπάλου, άρχισε να συγκεντρώνει μια σειρά από σημαντικές αθλητικές νίκες που προώθησαν τις πωλήσεις της σε βάρος της Fiat. Αποφασισμένη να σπάσει την υπεροχή της Alfa Romeo P2, το 1927 η διοίκηση της Fiat έδωσε εντολή στο Τμήμα Ειδικών Κατασκευών να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο ικανό να επιτύχει αυτό το κατόρθωμα, αποδεικνύοντας τη συνεχή ανταγωνιστικότητα της εταιρείας με έδρα το Τορίνο.
Στο μεταξύ, οι νέοι διεθνείς κανονισμοί της Formula Grand Prix είχαν μειώσει τον μέγιστο κυβισμό από 2.000 σε 1.500 cm³ και η τελευταία έκδοση του προηγούμενου μοντέλου της Fiat, του «805» είχε πλέον φτάσει στη μέγιστη δυνατή εξέλιξη. Ήταν λοιπόν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα εντελώς νέο αυτοκίνητο. Ο Zerbi και ο Massimino έβγαλαν από τα συρτάρια ένα προηγούμενο έργο εκσυγχρονίζοντάς το με πολλές τροποποιήσεις.
Τόσο ο κινητήρας όσο και το πλαίσιο σχεδιάστηκαν για να ξεπερνούν σε πρωτοτυπία και αποτελεσματικότητα τα όρια που έθετε η τεχνική της εποχής. Δύο ημι-μπλοκ εξακύλινδρων εν σειρά κινητήρων συνδέθηκαν για να σχηματιστεί ένας δωδεκακύλινδρος κινητήρας σε διάταξη U. Η διανομή γινόταν με δύο βαλβίδες στην κεφαλή, που ελέγχονταν από τρεις εκκεντροφόρους επί κεφαλής, και η υπερτροφοδότηση γινόταν από υπερσυμπιεστή τύπου Roots.
Ωστόσο, τα πιο καινοτόμα κομμάτια, ήταν το πλαίσιο και το αμάξωμα. Για να χαμηλώσουν το κέντρο βάρους, οι δύο τεχνικοί σκέφτηκαν να τοποθετήσουν τη μονάδα κινητήρα-κιβωτίου ταχυτήτων κατά τρόπο ώστε να μην στηρίζεται πλέον στις δύο επιμήκεις δοκούς του πλαισίου, αλλά να παρεμβάλλεται μεταξύ τους, προσφέροντας έτσι και μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία. Η λύση περιελάμβανε μικρότερη απόσταση μεταξύ των επιμήκων δοκών, η οποία δεν άφηνε όμως επαρκή χώρο για την παραδοσιακή διθέσια καμπίνα, ούτε τον διαχωρισμό της καμπίνας από τον χώρο του κινητήρα με το κλασικό ταμπλό. Ωστόσο, καθώς η βελτιωμένη αξιοπιστία των κινητήρων είχε καταστήσει πλέον περιττή την παρουσία ενός συνοδηγού, τουλάχιστον για τους αγώνες μικρής διάρκειας, αποφασίστηκε να εξαλειφθεί η θέση δίπλα στον οδηγό, δημιουργώντας έτσι το πρώτο μονοθέσιο Grand Prix στην ιστορία της αυτοκίνησης. Όσον αφορά στη γειτνίαση μεταξύ του πιλοτηρίου και του χώρου του κινητήρα, το τιμόνι ήταν εφοδιασμένο με ένα ομόκεντρο διάφραγμα από καραβόπανο, στερεωμένο στην κολόνα του τιμονιού, το οποίο προστάτευε το πρόσωπο του οδηγού από πιτσιλίσματα λαδιού που έβγαιναν από τον κινητήρα.
Συνολικά κατασκευάστηκαν 4 δωδεκακύλινδροι κινητήρες "Type 406" και ένα μόνο πλαίσιο "Type 806".
Σε σύγκριση με τις τεχνικές προδιαγραφές της εποχής, το Fiat 806 ξεχώρισε αμέσως για την πολύ χαμηλή απόσταση από το έδαφος και το πολύ μικρό μπροστινό τμήμα του. Η εταιρεία ανέφερε μια ισχύ 187 ίππων στις 8.500 σ.α.λ. και ταχύτητα περίπου 240 χλμ./ώρα, με μέση κατανάλωση περίπου 35 λίτρα ανά 100 χλμ. Εξοπλισμένο με κιβώτιο 4 ταχυτήτων και όπισθεν, διέθετε ανάρτηση με άκαμπτους άξονες και αμορτισέρ τριβής και φρένα με ταμπούρα στους τέσσερις τροχούς μηχανικά ελεγχόμενα και υποβοηθούμενα από ενισχυτή πέδησης.
Εξοπλισμένο με πολλές τεχνικές καινοτομίες και με έναν κινητήρα που ξεχείλιζε από ειδική ιπποδύναμη, το «806» αποκάλυψε αμέσως στον δοκιμαστή Carlo Salamano τη δυσκολία στη ρύθμιση και την ευθραυστότητα του κινητήρα σε παρατεταμένες καταπονήσεις. Για να μην μιλήσουμε για την ανεπάρκεια των εξαρτημάτων της εποχής, σε σχέση με την απόδοση. Έτσι αποφασίστηκε να περιοριστεί η ιπποδύναμη στους 160 ίππους.
Για τους λόγους αυτούς αποφασίστηκε να εγγραφεί το αυτοκίνητο για το Grand Prix του Μιλάνου, συνολικής απόστασης 50 km, και όχι για το Ευρωπαϊκό Grand Prix, απόστασης 500 km. Και οι δύο αγώνες διεξήχθησαν διαδοχικά στις 4 Σεπτεμβρίου 1927 στην πίστα της Monza.
Η ανανέωση της πρόκλησης στην κορυφή μεταξύ Fiat και Alfa Romeo προσείλκυσε χιλιάδες κόσμου στην πίστα, παρά την πυκνή και επίμονη βροχή. Εκτός από την επιστροφή στην πατρίδα του του Pietro Bordino - ο οποίος επέστρεψε για την περίσταση από τις ΗΠΑ, όπου είχε μετακομίσει μετά την αποχώρηση της Fiat από τους αγώνες - η συμμετοχή στο Grand Prix του Μιλάνου καταξιωμένων άσων του βολάν όπως οι Giuseppe Campari, Aymo Maggi, Emilio Materassi και Tazio Nuvolari συνέβαλε επίσης στο να προσελκύσει το πλήθος.
Οι συνθήκες της πίστας, λόγω της βροχής, ήταν ιδιαίτερα ευμενείς για το Fiat 806 και τον κινητήρα του που σίγουρα δεν μπορούσε να υπερέχει σε ελαστικότητα και ομαλότητα κατανομής ισχύος. Ωστόσο, χάρη στην ανώτερη σταθερότητα του νέου πλαισίου, ο Bordino κέρδισε τα προκριματικά, εξασφαλίζοντας για τον τελικό αυτό που θα ονομαζόταν πλέον pole position και πήρε τη νίκη, μπροστά από την Alfa Romeo P2 του Campari και την Bugatti T35 του Maggi, αφήνοντας τον δεύτερο πάνω από ένα λεπτό πίσω και κάνοντας επίσης τον ταχύτερο γύρο ολόκληρης της ημέρας, με μέσο όρο 155.410 km/h.
Μετά από αυτό το τεστ ανταγωνιστικότητας, όλα προμηνύονταν καλά για την αθλητική σεζόν του 1928, αλλά η Fiat θεώρησε την απόδειξη υπεροχής αρκετή και ανήγγειλε ξανά την απόσυρσή της από την Formula Grand Prix, απόφαση, η οποία, αυτή τη φορά, ήταν οριστική.
Η εντολή για την καταστροφή του πρωτοτύπου και του συνοδευτικού υλικού ήρθε απευθείας από τον Agnelli. Το Fiat 806 και οι εφεδρικοί κινητήρες αποσυναρμολογήθηκαν για να ανακτηθούν τα επαναχρησιμοποιήσιμα εξαρτήματα και τα υπόλοιπα κατέληξαν κάτω από την πρέσα, προοριζόμενα για το χυτήριο. Λίγες μόνο φωτογραφίες απομένουν για να τεκμηριώσουν τον πρόγονο των σύγχρονων μονοθέσιων της Formula 1.
