Η κατασκευή της Bugatti 35C με το νούμερο 18, με την οποία ο Louis Chiron ήρθε δεύτερος στο Grand Prix του Monaco το 1930, είναι η πρώτη μου ενασχόληση με κιτ της Model Factory Hiro και κατά συνέπειαν βρίθει ατελειών, μιας και έμαθα στο κεφάλι του κασίδη... Μετά από τρεις γεμάτους μήνες δουλειάς, οι εντυπώσεις μου είναι ανάμεικτες. Δεν μπορώ να πω ότι η κατασκευή μου πρόσφερε την ίδια ευχαρίστηση που έχω πάρει από άλλες προηγούμενες, αν και, δεδομένων των συνθηκών, το τελικό αποτέλεσμα είναι (στα μάτια μου) ευπρεπές. Στα θετικά σημεία καταγράφω το υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας, την ύπαρξη επαρκούς αριθμού έξτρα κομματιών σε βίδες, δέστρες, μπουλονάκια κλπ. και την καλή εφαρμογή (αν και το τελευταίο, κατά τα λεγόμενα πιο έμπειρων με τα Hiro, δεν είναι γενικά δεδομένο). Στα αρνητικά περιλαμβάνεται η έλλειψη λειτουργικότητας (τίποτα δεν κινείται...), η ύπαρξη πολλών ενδείξεων για καλωδιώσεις και σωληνώσεις χωρίς αντίστοιχες οδηγίες και φυσικά χωρίς τα αντίστοιχα υλικά, και last but not least η μη αντικατάσταση λανθασμένου κομματιού από την εταιρεία στην οποία έχω αναφερθεί στην αρχή του WIP. Προσωπικά - αλλά αυτό είναι θέμα γούστου - βρίσκω το white metal με την μεγάλη πλαστικότητά του (κάνεις ένα dry fit και όλα είναι καλά, και στην τελική εφαρμογή το κομμάτι είναι ελαφρά λυγισμένο) και την ρητίνη χειρότερα υλικά από το καλό πλαστικό. Γενικά, νομίζω πως τόσο η τιμή των κιτ όσο και το γενικότερο hype περί τα Hiro είναι υπερβολικά. Ωστόσο θα δοκιμάσω κάποια στιγμή και ένα δεύτερο κιτ γιατί δεν θέλω να μείνω μόνο στις πρώτες εντυπώσεις που είναι σίγουρα επηρεασμένες κι από την απειρία μου.
Άνευ ετέρου τώρα οι φωτογραφίες από το τελειωμένο μοντέλο:
Να είστε όλοι καλά!
