Εδώ και μερικές εβδομάδες και παράλληλα με την κατασκευή των Monza έχω ξεκινήσει και την κατασκευή της πρώτης μου F1, της Renault RE20 της Italeri στην κλίμακα 1/12, όπως οδηγήθηκε στην αγωνιστική σεζόν 1980 από τον René Arnoux.
Τα του μονοθέσιου και του οδηγού του τα 'χει περιγράψει γλαφυρότατα ο Σταύρος ο Λιάτης όταν έφτιαξε το ίδιο μοντέλο (αλλά με βάση το κιτ της Tamiya) πριν κάπου 10 χρόνια, οπότε δεν θα επανέλθω και προχωρώ αμέσως στο ψητό.
Το κιτ της Italeri είναι επανέκδοση το 2019 παλιότερου κιτ της Protar και όχι της Tamiya όπως γράφουν οι Scalemates.
Δεν μπόρεσα να εντοπίσω στο διαδίκτυο πότε πρωτοκυκλοφόρησε από την Protar, αλλά εμφανίζεται ήδη στον κατάλογο της Protar του 1982 (όπου υπάρχει και φωτογραφία του κιτ με τον René Arnoux)! Στο κάτω μέρος του μονοκόκ έχει ανάγλυφη την υπογραφή του
Provini
Tarquinio, του αφεντικού της Pro-tar.
Το πρωτότυπο δίνονταν (υποθέτω εν μέρει) σε μέταλλο, το οποίο η Italeri αντικατέστησε παντού με πλαστικό. Τα sprues του κιτ σε πρώτο έλεγχο δείχνουν μπόλικη λεπτομέρεια, η οποία λογικά υποστηρίζεται από τα 500+ κομμάτια του κιτ. Άφθονο φλας – την ποιότητα του πλαστικού και της συναρμογής θα την δούμε στην πορεία… Επιπλέον υπάρχουν τα λάστιχα (με επιγραφή Michelin), σωληνάκια και καλώδια διαφόρων διαμέτρων και χρωμάτων, χάλκινο σύρμα, βίδες, παξιμάδια και πλαστικό λεπτό πλέγμα. Οι χαλκομανίες (που παρέχουν και εναλλακτικό livery – αριθμός 15, οδηγός Jean-Pierre Jabouille) γεμίζουν ένα φύλλο Α4 και είναι της Cartograph, οπότε λογικά δεν θα έχουμε προβλήματα.
Δεδομένης της απειρίας μου στο είδος, το μοντέλο θα κατασκευαστεί ΟΟΒ και σύμφωνα με τις οδηγίες. Σε μια πρώτη φάση η βάση του μονοκόκ βάφτηκε σύμφωνα με τις οδηγίες. Ας σημειωθεί ότι η Italeri προτείνει άβαφτα τα κομμάτια όπου το χρώμα του πλαστικού ταιριάζει λίγο-πολύ με την πραγματικότητα - πρόταση που δεν θα ακολουθήσω. Έτσι χρησιμοποιήθηκαν Humbrol #69 για το κίτρινο και Tamiya TS-29 και TS-17 για το μαύρο και το αλουμίνιο αντίστοιχα:
Στη συνέχεια ετοιμάστηκαν τα κομμάτια της μπροστινής ανάρτησης που δένουν στη βάση του μονοκόκ και συναρμολογήθηκαν...
Για τα μαύρα καλώδια, αντικαταστάθηκε το καλώδιο του κιτ (1,1 mm) με λεπτότερο (0,8 mm) από τη συλλογή μου εντοσθίων ηλεκτρονικών συσκευών. Τέλος ετοιμάστηκαν τα κομμάτια του συστήματος διεύθυνσης:
Το δέρμα του τιμονιού έγινε με πινελάκι με μείγμα 1:1 XF-79 και XF-2. Σε μια δεύτερη φάση ασχολήθηκα με το κόκπιτ και τη συνδεσμολογία των ηλεκτρικών. Χωρίς πολλά λόγια σας παραθέτω τις φωτογραφίες που βασικά ακολουθούν και την χρονολογική σειρά των εργασιών:
Και μια γενική άποψη της κατάστασης:
Η μόνη παρέμβαση μέχρι αυτό το στάδιο ήταν η αντικατάσταση των καλωδίων του κιτ με λεπτότερα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με την μπροστινή ανάρτηση και τα ψυγεία νερού. Στην μπροστινή ανάρτηση ετοιμάστηκαν κατ' άρχήν τα δισκόφρενα. Οι δίσκοι βάφτηκαν με Metalcote polished steel, οι πλήμνες με TS-29 και οι δαγκάνες με Humbrol #11. Κι εκεί που ετοιμαζόμουν να πάρω μια βελόνα και ν' αρχίσω να ανοίγω τρύπες στους δίσκους, διαπίστωσα ότι αυτοί είναι τρυπημένοι από τη μαμά τους:
Στο σημείο αυτό μπορώ ήδη να πω ότι σε σύγκριση με το κιτ της Tamiya όπως το βλέπω στην κατασκευή του Λιάτη, το κιτ της Protar προσφέρει πολύ περισσότερη λεπτομέρεια και φίνο καλούπωμα... Στη συνέχεια ετοιμάστηκαν οι σωληνώσεις. Το σωληνάκι του κιτ διαμέτρου 1 mm αντικαταστάθηκε στα τμήματα από το "Τ" έως τις δαγκάνες με καλώδιάκι 0,8 mm και από το "Τ" προς το κεντρικό σύστημα με breaded line επίσης 0,8 mm. Για την σύνδεση της breaded line ανοίχτηκε στο πόδι του "Τ" τρύπα 0,9 mm. Μετά την συναρμολόγηση όλων των κομματιών τα φρένα δείχνουν έτσι:
Τέλος τα δισκόφρενα μονταρίστηκαν πάνω στα κάτω ψαλίδια (βαμμένα με TS-38) και αναμένουν να στεγνώσουν και να γυαλιστούν τα κίτρινα καλύμματα για να συναρμολογηθούν με το μονοκόκ:
Σειρά πήραν κατόπιν τα ψυγεία νερού. Κατασκευάστηκαν οι σήτες που υπάρχουν στο κάτω μέρος, ετοιμάστηκαν οι αεραγωγοί και το σύνολο μονταρίστηκε πάνω στο μονοκόκ:
Στη συνέχεια προβλέπεται να ξεκινήσω τον κινητήρα. Να 'στε όλοι καλά!