Καλημέρα σας και Καλή Χρονιά σε όλους
Έχοντας βαρεθεί να τρίβω στο χέρι, με ντουκόχαρτα και λίμες τους αμέτρητους τροχούς των αρμάτων, εφάρμοσα την παρακάτω μέθοδο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ασφάλισης των τροχών στον ταχυτροχό. Προηγουμένως χρησιμοποιούσα παξιμαδάκι για τη συγράτηση του τροχού επάνω στη βίδα. Πλέον έκοψα ροδέλες από σωληνάκια υψηλής πιέσεως (τα χρησιμοποιώ στα κομπρεσέρ για αερογράφο που κατασκευάζω), οπότε κατάργησα το κόντρα παξιμάδι και εφόσον το σωληνάκι είναι ελαστικό, σφίγγω τον τροχό στη βίδα με το ίδιο το τσόκ του Dremel παρεμβάλοντας τη ροδέλα ενδιάμεσα για να μην πατινάρει. Πλέον η αλλαγή από τον ένα τροχό στον άλλο δε είναι καθόλου χρονοβόρα και η δουλειά γίνεται ταχύτατα. Ελπίζω να σας φανεί χρήσιμο το tip
ΜΦΧEdit: Ξέχασα να σημειώσω το πόση πίεση χρειάζεται το ντουκόχαρτο και την επιλογή βαθμών του ντουκόχαρτου/ων. Δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου πίεση με το ντουκόχαρτο, για να αποφύγουμε το λιώσιμο του πλαστικού λόγω υπερθέρμανσης. Τη δουλειά την κάνει η ταχύτητα περιστροφής του ταχυτροχού. Όσο για τον βαθμό του ντουκόχαρτου, αν το κίτ είναι λίγο καννίβαλος (όπως το M1 Panther II της Καραμούζας που φτιάχνω) και έχει έντονη γραμμή από το καλούπι ή/και offset, ξεκινάω με 220άρι και μετά, χωρίς να ξεσφίξω τον τροχό από το τσόκ,
ΑΝ χρειάζεται του κάνω και ένα πέρασμα με 600άρι. Αν το κίτ είναι κάποιο σύγχρονο με πολύ αδιόρατες γραμμές καλουπιού, απλά εξ αρχής του κάνω μόνο ένα χαιδεματάκι με το 600άρι. Επίσης βολεύει καλύτερα βιδάκι με κωνικό κεφάλι, γιατί ακόμα και μικρότερης διαμέτρου να είναι το βιδάκι σε σχέση με την τρύπα του τροχού, κεντράρει τον τροχό τέλεια.
