Οι Ρώσσοι, Σοβιετικοί ή όπως αλλιώς λέγονταν ή θα λέγονται δεν ξεχνούν ποτέ. Κατά τον Α'Π.Π. είδαν ότι οι Γερμανοί σκάβουν τα καταφύγιά τους σε διπλάσιο βάθος απ' ό,τι οι Σύμμαχοι. Εκεί δεν έχει επιπτώσεις το 75άρι, αλλά το 152χιλ ή το 204 .Από την άλλη, στην μεγάλη ευρωπα'ι'κή στέππα, από τον Καύκασο ως δυτικά του Βερολίνου τα εδάφη είναι πεδινά με λοφοσειρές ύψους 100-200 μέτρων. Για να μπορέσεις να υπερνικήσεις έναν ικανό αντίπαλο θα πρέπει να γκρεμίσεις τις υπόγειες οχυρώσεις του, αλλά, παράλληλα, να μπορείς να αντιμετωπίζεις και τις τυχούσες αντεπιθέσεις του με όγκο πυρός. Από τα μέσα του '30 το σοβιετικό πυροβολικό εφοδιάζεται με νέα συστήματα, τα οποία έχουν μεγάλες δυνατότητες εμμέσου, φυσικά, αλλά και αμέσου βολής. Σχεδιαστικά ( όλα μπροστά στον σκοπευτή ) είναι εμπρός από όλα τα υπόλοιπα, εκτός από τα βρεττανικά ( εκτός από το οβιδοβόλο Μ 30 ). ΄Ετσι έχουμε τα 76,2 και 122 οβιδοβόλα να βάλλουν για την καταστροφή χαρακωμάτων πολυβολείων και Α/Τ πυροβολείων, τα 152 βολές καταστροφής καταφυγίων και σημείων στηρίξεως και τα μακρύκαννα 122 για βολές αντιπυροβολικού. Οι όλμοι των 120 και 160 πρόσθεταν στην συγχορδία. Οι Κατιούσες ήταν απλώς για τρόμαγμα.
Η ρωσσική παράδοση στο πυροβολικό ξεκινά από τον Μεγάλο Πέτρο, συνεχίζεται με τους υπόλοιπους τσάρους, από τον Στάλιν και φτάνει ως σήμερα. Παρ' όλη την ύπαρξη των πυραύλων το ρωσσικό πυροβολικό είναι το ισχυρότερο σήμερα. Μιά ματιά στο τελευταίο αυτοκινούμενο 2S35 με πλήρως αυτοματοποιημένο πύργο και βεληνεκές 80χλμ. δείχνει πολλά.
Στα σημεία που επελέγοντο για διάρρηξη εγίνετο μεγάλη συγκέντρωση μονάδων πυροβολικού. Ολόκληρες γερμανικές μονάδες απλά εξαφανίζοντο. Ο Κόνιεφ το '45 βρήκε μόνο κάτι μισότρελλους με αίμα στα αυτιά.
Ακόμη και σήμερα οι Ρώσσοι επιχειρούν με βάση τα διδάγματα των προηγουμένων συγκρούσεων. Σαν παράδειγμα: Οι Αμερικανοί την ιρακινή πόλη Φαλούτζα την περικυκλώνουν και επιτίθενται από όλες τις πλευρές με άρματα, πυροβολικό, ελικόπτερα και αεροπορία. Συρρίκνωση του θύλακα σιγά-σιγά. Νίκη!
Ο ΄Ασσαντ ( δηλ. οι Ρώσσοι ) στην Συρία, στην Γκούτα, στο Χαλέπι κλπ. κόβουν στα 2 τον θύλακα αφήνοντας σχεδόν πάντα οδό διαφυγής. Το ζητούμενο είναι να βγάλεις τον αντίπαλο από την πόλη και να τον αφανίσεις ή να διχάσεις τις δυνάμεις του εμποδίζοντας την ενάσκηση διοικήσεως, αλλά και κινήσεως σε εσωτερικές γραμμές.
Οι Σ. ήταν οι μόνοι που από το'42 έφτιαξαν μία διεύθυνση στο Γεν. Επιτελείο τους , την Σταβκα, αναλύσεως πολεμικής πείρας. Εξεδίδοντο διάφορα φυλλάδια με διάφορα θέματα ως το 1955. Ειδικοί αξιωματικοί τα μετέφεραν στα Μέτωπα και τις Στρατιές, όπου και οργανώνωντο συναντήσεις αξιωματικών για την εμπέδωσή τους.
Το θέμα είναι τεράστιο, οι πηγές εμπλουτίζονται σχεδόν κάθε ημέρα και οι συζητήσεις δεν έχουν τελειωμό.
Να' σαι καλά.
