Η καινούργια μου αναδρομή στο παρελθόν αφορά στην Corvette Sting Ray της Revell σε κλίμακα 1/8.
Η πρώτη Chevrolet Corvette παρουσιάστηκε από την GM το 1953. Δέκα χρόνια αργότερα, οι σχεδιαστές και μηχανικοί της Corvette – ο Ed Cole, ο Zora Arkus-Duntov, ο Bill Mitchell και άλλοι – συνειδητοποίησαν ότι μετά από 10 χρόνια στην ίδια βασική φόρμα, μολονότι σημαντικά βελτιωμένη, ήταν καιρός να κάνουν ένα βήμα εμπρός. Έτσι στο τέλος της δεκαετίας του 50 μπήκαν μπροστά οι μηχανές για να διαμορφώσουν ένα ταιριαστό διάδοχο που θα παρουσιαζόταν με τα μοντέλα του 1963. Η δεύτερη γενιά της Corvette ονομάστηκε "Sting Ray" όπως το αγωνιστικό της Chevrolet που είχε προηγηθεί.
Η γενεαλογία της Corvette Sting Ray ανάγεται σε δύο διαφορετικά προγράμματα της GM: την Q-Corvette και, ίσως αμεσότερα, την αγωνιστική Stingray του Mitchell. Το πρόγραμμα Q-Corvette, που ξεκίνησε το 1957, οραματίζονταν μια μικρότερη, προηγμένη Corvette μόνο ως κουπέ που θα διέθετε ένα πραγματικό διαξονικό κιβώτιο, ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση και δισκόφρενα στους τέσσερις τροχούς. Το εξωτερικό σχέδιο θα ήταν στοχευμένο, με μυτερά φτερά, μακρύ ρύγχος και κοντή, στρογγυλεμένη ουρά. Ήδη το φθινόπωρο του 1959, στοιχεία της Q-Corvette και του αγωνιστικού Stingray είχαν ενσωματωθεί στο πειραματικό XP-720, το οποίο αποτέλεσε τη σχεδιαστική βάση που οδήγησε απευθείας στην παραγωγή της Corvette Sting Ray του 1963. Το XP-720 θα πρόσφερε βελτιωμένο σαλόνι για τους επιβάτες, μεγαλύτερο χώρο αποσκευών και ανώτερη ποιότητα οδήγησης σε σχέση με παλιότερες Corvette.
(Φωτό GM) Στο πρώτο πλάνο η Q-Corvette και η αγωνιστική Stingray. Πίσω οι Sting Ray του 1963 σε κουπέ και κάμπριο.
Σε σχέση με το μοντέλο του 1963 η Sting Ray του 1965 απέκτησε όχι μόνο καθαρότερο στυλ αλλά αναβαθμίστηκε σημαντικά με την προσθήκη ενός ολοκαίνουργιου συστήματος φρένων και στιβαρότερων κινητήρων. Οι στιλιστικές αλλαγές ήταν διακριτικές και περιορίζονταν στην ενοποίηση του χωρισμένου στα δύο πίσω παρμπρίζ, ένα ομαλότερο καπό χωρίς εγκοπές, τρείς κατακόρυφες λειτουργικές γρίλιες-αεραγωγούς στα μπροστινά φτερά που αντικατέστησαν τις διακοσμητικές οριζόντιες εμβαθύνσεις, και καινούργια τάσια.
Οι μεγάλες αλλαγές του 1965 βρίσκονταν ωστόσο κάτω από το καπό. Η μία ευχάριστη προσθήκη ήταν δισκόφρενα στους τέσσερις τροχούς ως στάνταρ εξοπλισμός. Η άλλη ήρθε στα μέσα της χρονιάς με ένα νέο κινητήρα V-8 ως προαιρετική επιλογή. Με επίσημη ονομασία Mark IV, αλλά γνωστός στην αγορά ως Turbo Jet, ο νέος κινητήρας προσφέρονταν σε δύο εκδόσεις των 6,5 λίτρων και μια των 7 λίτρων. Ο Turbo Jet έβγαζε 425 bhp και μια βροντερή ροπή των 563 Nm. Οι προδιαγραφές της Corvette Sting Ray του 1965 βρίσκονται π.χ. εδώ: auto.howstuffworks.com/1965-corvette1.htm.
Η Corvette Sting Ray έχει ωστόσο και μια ιδιαίτερη παρουσία στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα εμβληματικά αγωνιστικά αυτοκίνητα στα ελληνικά ράλι και αναβάσεις. Ο καθένας, ακόμα και οι αδαείς ως προς τους αγώνες αυτοκινήτων, έχει ακούσει κάποια στιγμή γι αυτό το σπέσιαλ αυτοκίνητο. Ο λόγος είναι ότι επί σειράν ετών έκανε πρωτοσέλιδα πολλές φορές το χρόνο, με τις επαναλαμβανόμενες επιτυχίες της «Στρίγκλας» πάντα στα χέρια του πεπειραμένου και ικανότατου Τζώνυ Πεσμαζόγλου (1914 - 2002, έμπορος αυτοκινήτων, δημοσιογράφος, οδηγός αγώνων και πρωταθλητής γνωστός σαν "Σερ Τζων"). Το παρατσούκλι «Στρίγκλα», στην πραγματικότητα μια παραφθορά του «Sting Ray», αναφέρεται κατά κάποιους στον απόκοσμο ήχο που έβγαζαν οι διπλές ελεύθερες εξατμίσεις του αγωνιστικού V8 κινητήρα της. Μετά την έλευσή της στην Ελλάδα – ο Πεσμαζόγλου ήταν ο ίδιος ο εισαγωγέας των αυτοκινήτων της GM – η Corvette διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και ξανασυναρμολογήθηκε απ’ την αρχή. Το αμάξωμα απέκτησε πλατύτερα φτερά και άλλα αεροδυναμικά στοιχεία. Ο άκρως πουσαρισμένος κινητήρας έβγαζε 640 ίππους από μια συμπίεση 12,5:1 και διάφορες άλλες μετατροπές, όπως π.χ. ένα πρόσθετο ψυγείο λαδιού για το διαφορικό. Η σχέση ισχύος προς βάρος και τα ταλαντούχα χέρια του Πεσμαζόγλου ήταν ο ιδανικός συνδυασμός για τις συνεχείς επιτυχίες. Η Στρίγκλα βρίσκεται πλέον στον 5ο όροφο του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου.
Το κιτ είναι παμπάλαιο. Το πρωτοκυκλοφόρησε η Monogram το 1965 (ταυτόχρονα με την έξοδο του μοντέλου στην αγορά!) μέχρι το 2004, οπότε το ανέλαβε αναλλοίωτο η Revell που το 2016, εκτός από καινούργιο κουτί πρόσθεσε καινούργιες (πλούσιες) χαλκομανίες (ουφ!...). Κατά τα άλλα, τα κομμάτια (που φέρουν εγχάρακτη την ονομασία Monogram) δείχνουν τα χρόνια τους με άφθονο φλας, αλλά παραδόξως ελάχιστες τρύπες και pin marks. Το πλαστικό είναι καλής ποιότητας, σκληρό και επιδέχεται άνετα τροποποιήσεις και προσθήκες. Το μέγεθος του μοντέλου (σχεδόν 60 cm μήκος) και η κιμπάρικη χωροταξία του αμερικανικού μεγαθήριου βοηθάει σ’ αυτό.
Ομολογώ πως για κάποιο διάστημα έπαιξα με την ιδέα να τροποποιήσω το κιτ και να φτιάξω τη Στρίγκλα. Μια επίσκεψη στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου και επισταμένη μελέτη του πρωτότυπου (με την ευγενή άδεια του Ιδρύματος Χαραγκιώνη) έδειξε ωστόσο το ανέφικτο του εγχειρήματος. Τα πίσω πλατιά φτερά και μόνο απαιτούν κατασκευαστικές ικανότητες που ο απλός μοντελιστής δεν έχει. Ίσως μια μέρα, με εκτυπωτές 3D… Άρα επιστροφή στο κλασικό μοντέλο, σε σκούρο μπλε μεταλλικό. Προς το παρόν οι συνηθισμένες φωτογραφίες του κουτιού και των περιεχομένων του.
Προσεχώς το πρώτο update. Καλό τριήμερο σε όλους!
