Λοιπον!
Πιστός στο πνέυμα του GB, εγώ θα φτιάξω ένα Ιρακινό
Τ-72 Asad Babyl. Τα «Λιοντάρια της Βαβυλώνας», ήταν Τ-72Μ1, προερχόμενα από την Αν. Γερμανία και την Τσεχοσλοβακία, τα οποία δέχθηκαν σειρά παρεμβασεων από Ιρακινούς (και άλλους) τεχνικούς, στο εργοστάσιο που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό, στην πόλη Taji, από το 1988, μέχρι την επιβολή του εμπάργκο όπλων, το 1990.
Δεν είναι ξεκάθαρο, πόσα φτιάχτηκαν, αλλά είναι σίγουρο ότι όλα υπηρέτησαν υπό την «Ρεπουμπλικανική Φρουρά», του Σαντάμ Χουσεϊν.
Τόσο στον πρωτό, όσο και τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου, τα Λιοντάρια, έπεσαν θύμα, της ανικανότητας των Ιρακινών αξιωματικών, να κατανοήσουν τις αρχές του μηχανοκίνητου πολέμου, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν τα Abrams και τα Bradley, θαμμένα, σε ρόλο στατικών πυροβολείων, ή... αυτοκινούμενων πυροβόλων...
Το κίτ που θα χρησιμοποιηθεί είναι αυτό της TAMIYA:
Είναι περιττό να πώ ότι με εξαίρεση τις μικρές αποκλίσεις στις διαστάσεις του πύργου, το κίτ είναι ακριβώς ότι πρέπει για να αποτυπώσει κανείς ένα «Μ1», που έδρασε μόνο με τα χρώματα του Στρατού της Ανατολικής Γερμανίας, αλλά και του Ιράκ.