Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους
Είθε το 2020 να είναι μια παραγωγική μοντελιστική χρονιά με υγεία και ευτυχία
Έχουμε καλή πρόοδο για τα γατιά, τουλάχιστον από άποψη ποσοστού ολοκλήρωσης.
Καταρχάς ευχαριστώ τον felix για το τιπ για το σημείο της ένωσης της ατράκτου, όντως στο σημείο υπήρχε πρόβλημα το οποίο, λόγω του ότι ασταρώνω με μαύρο υπόστρωμα δεν μου ήταν αρχικά εμφανές, αλλά με μια πιο προσεχτική ματιά φάνηκε
Για το βάψιμο των γατιών λοιπών αποφασίστηκε να έχουμε κάποιες αποκλίσεις ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι το ίδιο λες και βγήκαν δίπλα δίπλα από την ίδια γραμμή παραγωγής. Για αρχή επιλέχθηκαν διαφορετικές εταιρίες χρωμάτων ώστε να υπάρχει διαφορετικός τόνος και έπειτα διαφορετική μέθοδος για το βάψιμο.
Για το VF-14 επιλέχθηκε το Η-51 Light Gull Gray της Gunze, ενώ έγινε η τεχνική του marbling, δηλάδή έκανα ακανόνιστα σχήματα με λεπτή δέσμη και αραιωμένο χρώμα και έπειτα έχτιζα από πάνω την αδιαφάνεια του χρώματος σε αραιωμένες στρώσεις έτσι ώστε σε κάποιο σημείο να διακρίνονται ακανόνιστες σκιές στην επιφάνεια. ακολούθησαν τα κλασσικά, δηλαδή gloss βερνίκη και οι χαλκομανίες της microscale οι οποίες συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά. Έπειτα ακολούθησε ένα φίλτρο με ένα μεσαίο γκρί (περίπου 50%-50% payne's gray με λευκό).
Για το VF-32 Επιλέχθηκε το Light Gull Gray της AKAN (ακρυλική σειρά). Ήταν η δεύτερη επαφή μου με τη συγκεκριμένη εταιρία, και ενώ στην πρώτη δεν είχα κάποιο παράπονο, αυτή τη φορά το χρώμα δεν είχε καθόλοθ καλή πρόσφυση στο αστάρι (Mr surfacer 1500 της Gunze) και έφευγε για πλάκα με το παραμικρό. Σε αντίθεση με το VF-14, σε αυτό δεν έγινε η ίδια τεχνική παρά μόνο ψεκάστηκε σε αραιά διαδοχικά αραιά χέρια ώστε να υπάρχει πιο ομοιόμορφο αποτέλεσμα, με πολύ πιο περιορισμένο βαθμό φθοράς (Συνεπώς δεν μπορώ να κρίνω τα χρώματα στη συμπεριφορά στο βάψιμο). Αποτέλεσμα των συνεχών ξεφλουδισμάτων είναι να ψεκάσω ακόμα 2 φορές με διορθώσεις. Σαν να μην έφτανε αυτό για κάποιο λόγω είχα στο νου μου ότι τα fins στο κάτω μέρος της ατράκτου ήταν μαύρα (όπως στην φωτογραφία του αρχικού πόστ) με αποτέλεσμα να τα έχω μασκάρει για βάψιμο μαζί με τα υπόλοιπα μαύρα (τα οποία βάφτηκαν με το NATO black thw Tamiya). Κατα τη διάρκεια που έβαφα το μαύρο ξέχασα όμως να τα βάψω και το παρατήρησα αφού τα ξεμάσκαρα. Και αντί να ευχαριστήσω την τύχη μου που με προφύλαξε από την κακοτοπιά, τα ξαναμάσκαρα και τα έβαψα και αυτά μαύρα, για να καταλάβω την πατάτα μου την επόμενη μέρα και να τρέχω να επανορθώσω
. Τελος πάντων ήρθε και αυτό στο δρόμο του, τοποθετήθηκαν οι χαλκομανίες της Superscale χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, και τέλος έγινε ένα φίλτρο με πιο μπεζουλί τόνο αφού στο προηγούμενο μείγμα προστέθηκε και ένα μέρος Yellow Ochre.
Έπειτα ακολούθησε και για τα 2 μοντέλα ένα ακόμα χέρι gloss βερνίκι και η διαδικασία του wash (δεν φαίενται στις φώτο). Εκεί είναι που δαγκώθηκα λίγο, καθώς από ότι φαίνεται η λεπτή χαραγμένη γράμμωση της Hasegawa είναι υπερβολικά λεπτή σε διάφορα σημεία (Το βάθος της γράμμωσης ήταν ασυνεπές) με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν να μπεί παντού το wash. Το αποτέλεσμα είναι λιγάκι περίεργο γιαυτό θα προσπαθήσω να το κάνω tone down αν γίνεται συνολικά. Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο έχει να κάνει με τη φθορά των καλουπιών; Πάντως αυτό το φαινόμενο επικεντρώνεται στα ίδια σημεία (πίο έντονο είναι στην περιοχή του ρύγχους και στην πάνω πλευρά των φτερών, ιδίως του ενός), ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι οι περιοχές αυτές είναι παρόμοιες και στα δύο μοντέλα ακόμα και σε σημεία που δεν υπάρχει περίπτωση το χρώμα να έχει χτίσει. Το φαινόμενο να είναι λίγο πιο έντονο σε αυτό της VF-32 (άρα μάλλον είτε πιο ταλαιπωρημένο το καλούπι κατά την χύτευση είτε το χρώμα της AKAN όντως έχτισε λίγο)
Προς το παρόν ασχολούμαι με τα παρελκόμενα πρην την ολοκλήρωση και θα θα κάνω τις απαραίτητες δοκιμές, πρώτον για θα επαναλάβω τη διαδικασία μπας και έχουμε αποτέλεσμα ή θα δω τι άλλο θα μπορέσω να κάνω. Φωτογραφίες σύντομα
