Νάμαι κι εγώ, και μάλιστα με πετούμενο: F4U-1 Corsair. Καλούπι του 1964 και επιεικώς απαράδεκτο για τα σημερινά στάνταρντς. Όλη η επιφάνεια καλύπτεται από πριτσίνια (τα οποία δεν προτίθεμαι να τρίψω), όπως επίσης δεν προτίθεμαι να το χαράξω (όχι ότι ξέρω και πως να το κάνω άλλωστε). Πέρα όμως από το ότι είναι πανέμορφο αεροπλάνο, για μένα είναι και το πρώτο μου μοντέλο ever.
Λόγω της ηλικίας του καλουπιού, τίποτα δεν κολλάει με τίποτα. Αναγκάστηκα λοιπόν να κολλήσω την άτρακτο, πριν από οτιδήποτε άλλο (κατά παράβαση των κανόνων). Από ΦΠ, έκανα το πίσω (θωρακισμένο?) χώρισμα, τις πλαινές κονσόλες, τον πίνακα οργάνων με το σκιάδιό του και τις ράγες των ποδοστηρίων. Πρόσθεσα κάποιες ακόμα λεπτομέρειες όπως μια μανέτα, προσκέφαλο, μια σειρά διακόπτες, ενώ χρησιμοποίησα και το κάθισμα του κιτ (το οποίο όμως απέκτησε μπράτσα), το οποίο άλλωστε ήταν και το μοναδικό κομμάτι που έδινε το κιτ (μαζί με το πιλοτάκι), για το χώρο του κοκπιτ (και αυτό ακόμα είναι λάθος, αλλά τέτοιες ώρες - τέτοια λόγια).
Τέλος από μήκη Evergreen, έφτιαξα τη δομή στο πάτωμα της ατράκτου και πρόσθεσα λίγη λεπτομέρεια στις φωλιές του συστήματος προσγείωσης. Τώρα πλέον αναρωτιέμαι πως θα τα βάψω όλα αυτά, αλλά έχει ο Θεός. Εννοείται ότι οι λεπτομέρειες που προστέθηκαν είναι στο περίπου (αν και ελπίζω ότι είναι πειστικές). Τέλος, δεν θέλετε να μάθετε το πόσος στόκος έχει απαιτηθεί
Βαράτε, γελάτε, βρίζετε, αποθεώνετε και κράζετε ελεύθερα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!
ΔΚ
