Αν και η συζητηση κινείται νομιζω σε "θεωρητικό" επίπεδο,
θα καταθέσω απλά την δική μου εμπειρία.
Τα εν λόγω χρώματα είναι γενικά πηχτά για να χρησιμοποιηθούν χωρίς αραίωση. Επιπλέον, είναι φτιαγμένα για να αραιώνονται πολύ ώστε να κάνουν πολύ λεπτές στρώσεις και σβησίματα.
Οχι οτι δεν βαφουν όπως είναι αλλά όσο πιο πηχτό το χρώμα, αυξάνουν οι πιθανότητες να φανούν πινελιές.
Η ύπαρξη ασταριού, βοηθάει στο να υπάρχει μια ενιαίου χρώματος επιφάνεια κάτω απο το χρώμα (η οποία βοηθάει είτε την καλυπτικότητα είτε κάποια εφέ σκιάς κλπ, να εντοπίζονται οι ατελειες όπως ειπώθηκε και ενισχύει την πρόσφυση του χρώματος καθώς συνήθως είναι ματ (άρα "αγρια" επιφάνεια) έναντι της σχετικά γυαλιστερής του πλαστικού ή της ρητίνης.
Το αστάρι μπορεί να είναι ειτε σε σπρέυ, με αερογράφο ή με πινέλο, 1-2 χερια (συνηθως γκρι ή στο χρωμα που μας εξυπηρετει) αραιωμενα οπως προαναφερθηκε. Ενα "κολπάκι" είναι να "ασταρώνεις" με mat enamels της Humbrol που έχουν εξαιρετικά καλυπτικότητα και στεγνώνουν "νταμάρια".
Τέλος, όπως έχω ξαναπεί, πέρα απο τα θεωρητικά (τι λέει πχ. ο κατασκευαστής τους), τι λένε οι άλλοι κλπ. , ισχύει τι εξυπηρετεί τον καθένα μέσα απο τις δοκιμές και τους πειραματισμούς. Πχ. εγώ τα διαλύω με νερό και λίγο ΑΖΑΧ γιατι πιστεύω "κάθονται" καλύτερα.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τα Andrea, Lifecolor, Humbrol acrylics και για τους ματ κωδικούς από Gunze & Tamiya.
Καλή τύχη

Σ.Σ.