Ο sotiris έχει σε ένα βαθμό δίκιο. Ο κόσμος που παρακολουθεί την παρέλαση δεν πιστεύω ότι μπορεί να χαρακτηριστεί γερμανόφιλος.
Στην Ελλάδα, από το καλοκαίρι του '43, μετά την συμμαχική απόβαση στην Σικελία, στις 10 Ιουλίου, επικρατεί η αίσθηση ότι το τέλος του πολέμου πλησιάζει. Η γερμανική καταστροφή στο Στάλινγκραντ και στην Τύνιδα δείχνουν πολλά. ΄Εχουμε μεγάλη αύξηση στα μέλη των αντιστασιακών οργανώσεων. Από την Αθήνα μόνο λέγεται ότι έφυγαν για το βουνό 1.100 μόνιμοι και έφεδροι αξιωματικοί. Η παράδοση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου του ΄43 προκαλεί νέες ελπίδες άμεσης απελευθερώσεως. Την ίδια ώρα που οι Γ. κάνουν παρελάσεις στην Αθήνα για να δείξουν την ισχύ τους, μεραρχίες ( Πινερόλο ), συντάγματα ιππικού ( Αόστης ) και τάγματα ολόκληρα παραδίδονται στους αντάρτες. Την ίδια ώρα που τα άρματα της 1ης περνούν την Βιβλιοθήκη, στην Αθηνάς και στο Μοναστηράκι κυρίως, περιφρουρούμενο από ενόπλους, λειτουργεί ένα άτυπο ανταλλακτήριο. Οι αντιστασιακές οργανώσεις κάνουν ανοιχτά εράνους και αγοράζουν μισοτιμής τα πάντα από τους Ιταλούς. Μέχρι και μοτοσυκλέτες. Ιματισμός και άρβυλα, τρόφιμα, κονσέρβες, λάδια αλλάζουν χέρια. Τυφέκια, οπλοπολυβόλα, χειροβομβίδες, πιστόλια και εκατομμύρια σφαίρες ανταλλάσονται. Η Αστυνομία ( με συμμετοχή πάνω από 50% στην Αντίσταση ) κοιτάζει αλλού.
Σε λίγες μόνο ημέρες τα όπλα αυτά θα χτυπήσουν. Λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, στα Δερβενοχώρια, στις 16-18 Οκτωβρίου ένας πλήρης λόχος της 11ης μεραρχίας εδάφους της Λουφτβάφφε θα εξοντωθεί. 120++ νεκροί.