Το γιατί δεν θα το μάθω ποτέ, αλλά εκεί το μυαλό πήρε ανάποδες στροφές. Έτσι το επόμενο βήμα ήταν…48ωρο μπανάκι στην χλωρίνη, (δεν έλεγα να διαλυθεί με τίποτα το άτιμο) κοπίδι για το χειρουργείο και …
Νέες προσθήκες. Στον χώρο των μηχανών. Καλαμάκι, ζεσταμένο τεντωμένο πλαστικό, χαρτοταινία, διάφορες διατομές πλαστικού, εποξικός στόκος και έχουμε το διαμέρισμα των κινητήρων με τον ένα να απουσιάζει.
Με υπομονή και μπινελίκια, έγιναν οι τρύπες και οι ασφάλειες στις θυρίδες όπως επίσης και τα νεύρα στο εσωτερικό του ρύγχους. Όπου υπήρχε γρίλια στο πίσω μέρος κοντά στις εξαγωγές, αλλά και στις πλαϊνές θυρίδες χαράχτηκαν σε βάθος, ενώ στο κάτω μέρος κόπηκαν και δημιουργήθηκαν εκ νέου οι διάφορες εισαγωγές αέρα, όπως επίσης και κάποιες ασφάλειες (νομίζω ότι πρόκειται για κάτι τέτοιο)
Με καλαμάκι επίσης έγινε τόσο η κυλινδρική προεξοχή στον χώρο των ηλεκτρονικών, ένεκα της εισαγωγής αέρα, όσο και δόθηκε βάθος στον αεραγωγό από την μεριά της μηχανής που έχει αφαιρεθεί, ενώ με λίγο πλαστικό έγινε και το εσωτερικό των φωλεών του συστήματος προσγείωσης.
Ο γάντζος ανάσχεσης για να φαίνεται διάτρητος έγινε από μία λεπτή λωρίδα πλαστικού, μικρά κομματάκια πλαστικού τοποθετημένα με κενά ενδιάμεσα και μία νέα λωρίδα πλαστικού από επάνω.(τζάμπα τον ψάχναμε Βαγγέλη)