Ορθά θα πρέπει η σύνθεση και το στήσιμο ενός διοράματος να αναδεικνύει το επιλεγέν ως κεντρικόθέμα και μάλιστα να "οδηγεί" το μάτι του παρατηρητή προς τα εκεί. Επίσης, υπάρχει και η άποψη πως θα πρέπει να "λέει" κάτι η σκηνή, να διηγείται μια ιστορία, ώστε να βγαίνει νόημα. (Προσωπικά πιστεύω πως κάθε βινιέτα ή διόραμα δεν είναι απαραίτητο να διηγείται ιστορίες, αλλά να είναι όσο το δνατόν καλύτερα στημένη).
Με αυτά κατά νου, και τις - περιορισμένες - διαστάσεις του διοράματος του Κώστα (η επιλογή του φιδοειδούς εδάφους που δεν φτάνει ως τις άκρες της βάσης ενισχύουν αυτή την οπτική) θα έλεγα πως συμφωνώ ότι πρέπει να προσέξεις να μην παραφορτώσεις τη βάση με κάθε άλλο στοιχείο, αλλά θα έλεγα να μην απορρίψεις ακόμη τα διάφορα προσθετκά στοιχεία. Να δεις πόσα και που μπορείς και θες φυσικά, να προσθέσεις, ακόμα και σε μικρές ποσότητες (ας είναι πολλά διαφορετικά στοιχεία αν είναι μικρά/λίγα σε ποσότητα) έτσι ώστε να προσδώσεις την ψευδαίσθηση μιας πραγματικής "στιγμής παγωμένης στο χρόνο και 35 φορές μικρότερη".
Πάντως είναι πολύ ωραία προσπάθεια, και μας δίνει και το έναυσμα να τελειώνουμε και τα δικά μας.
Υ.Γ. Το Σάββατο θα φέρω και κάποιες φιγούρες μήπως βρεθεί κάτι χρήσιμο ανάμεσά τους.
Υ.Γ. 2 Παναζό (Παναγιώτης γαλλιστί) φροντίζει με δυναμικό παρόν και από τη χώρα των Φράγκων! Αυτό θα πει εξυπηρέτηση εξ αποστάσεως!