Δεν διαφωνώ με όσα γράφεις
Το μόνο για το οποίο τηρώ αμφιβολία είναι το περί "κατοικημένων περιοχών". Το θέμα Σέρμαν το έχω διαβάσει αρκετά. Κάποτε έφτιαξα 35 τέτοια ρημάδια και αυτό απαίτησε μεγάλη βουτιά στη σχετική βιβλιογραφία. Αυτό για τις κατοικημένες περιοχές, δεν το έχω διαβάσει πουθενά. Αντίθετα ξέρω ότι τουλάχιστον η 14η ΤΘ είχε σχεδιάσει και φτιάξει ένα ειδικό πλαίσιο για να συγκρατούνται οι αμμόσακκοι στα πλαινά και τον πύργο του άρματος και το οποίο αντιγράφηκε και από άλλες μεραρχίες.
Τώρα σχετικά με την προστασία που παρείχαν οι αμμόσακκοι: Από το φωτογραφικό υλικό φαίνεται ότι όσο προχωράει προς το τέλος του ο πόλεμος, (κυρίως στις φωτογραφίες από τη συμμαχική προέλαση σε Γερμανία, Αυστρία και Τσεχοσλοβακία), τόσο η χρήση του αμμόσακκου φθίνει. Μην ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό το πιο διαδεδομένο αντιαρματικό όπλο των Γερμανών ηταν η "γροθιά".
Τα δύο αυτά γεγονότα οδηγούν στη σκέψη ότι:
α) Είτε σκέφτηκαν:΄άμα τη φάμε από τέτοιο
δεν τη γλυτώνουμε, οπότε γιατί να χάνουμε την ώρα μας να γεμίζουμε σακούλια
β) Είτε διαπίστωσαν ότι με τα σακιά, απλά βαραίνουν το άρμα τους, χωρίς να προσθέτουν ιδιαίτερη επιπλέον προστασία
Δύο παρατηρήσεις:
1) Προφανώς εννοείς το Μ4Α3 (76mm) wet. To M4A2 (76 mm) wet, δεν το χρησιμοποίησαν οι Αμερικάνοι - όλη η παραγωγή πήγε κυρίως στους Ρώσους, ενώ λιγότερα χρησιμοποιήθηκαν από τους Άγγλους και τους Γάλλους.
2) Η σχέση μου με οτιδήποτε έγινε μετά τον Σεπτέμβριο 1945, είναι πρακτικά ανύπαρκτη (παρακαλώ μη βαράτε οι του από πάνω φόρουμ) και συνεπώς δεν έχω δει φωτό του Μ48 με αμμόσακκους
Νομίζω ότι η συζήτηση αυτή, ούτως ή άλλως, πήγε μακριά και εγώ τουλάχιστον την σταματάω εδώ
.
ΔΚ